Sjećanje na rahmetli Šefka Alomerovića: Nedostaješ

Šefko Alomerović rođen je 1943. godine u Tutinu. Preminuo je 2006. godine u Beogradu. Književnim i publicističkim radom bavio se od 1958. godine. Životni radni vijek proveo je u Novom Pazaru. Bio je predsjednik Helsinškog odbora za ljudska prava u Sandžaku.

Tokom rata u BiH u njegovoj kući u Novom Pazaru utočište je našlo na desetine izbjeglica. Bavio se i istraživao otmice Bošnjaka u Sjeverinu i Štrpcima, a zbog prozivanja tadašnjeg državnog vrha, tužio ga je Dobrica Ćosić.

Nakon povlačenja srpske vlasti s Kosova, Alomerović se pozabavio i albanskim zločinima nad nealbancima, čime je stekao nove “neprijatelje”.Još kao srednjoškolac bio je jedan od osnivača “Sandžačke iskre”, organizacije mladih književnika, Sandžačkog intelektualnog kruga, bio je aktivan u “Beogradskom krugu”, jedan je od 50 ljudi u svijetu dobitnika “EU-U.S. Democracy and Civil Society Awards”.

Bio je i preduzetnik, ali prije svega i uvijek pjesnik.

Već sredinom šezdesetih objavio je nekoliko zbirki pjesama u tadašnjim eminentnim književnim časopisima, da bi nakon trideset godina pauze, 1993. objavio ciklus pjesama i lirskih zapisa “Kolašinski muhadžeri”. Knjige pjesama: “Kolašinski muhadžeri” (1993), “Izgubljeno zrno tespiha” (1994), “Rane i riječi” (1995).

“Nedostaješ”, navela je u podsjećanju na svog oca Emina Alomerovic Hubanic Gegic na svom fb profilu.