Priznanje: Enes Halilović primljen u Slovensku akademiju književnosti i umjetnosti

Upravni odbor Slovenske akademije književnosti i umjetnosti, u bugarskom gradu Varni, primio je u sastav, kao redovnog člana, književnika iz Novog Pazara Enesa Halilovića.

Haliloviću i novoprimljenim članovima dobrodošlicu u članstvo poželjela je predsjednica Slovenske akademije književnosti i umjetnosti Elka Njagolova koja je saopštila imena novih članova.

“Radujemo se svakom od njih. Oni su iz različitih jezika, iz različitih generacija. Među njima ima mudrih staraca, ima i mlađih – u njima su nam oči”, saopštila je Njagolova.

Slovenska akademija književnosti i umjetnosti okuplja pisce slovenskih jezika, iz 24 države.

Enes Halilović je rođen 5. marta 1977. u Novom Pazaru, a istakao se djelima poezije „Srednje slovo“(1995, 2016), „Bludni parip“ (2000, 2017), „Listovi na vodi“ (2007, 2008, 2008), „Pesme iz bolesti i zdravlja“ (2011), „Zidovi“ (2014, 2015), „Bangladeš“ (2019) i “Sekvoja” (2022).

Njegova djela su oličena u zbirkama priča „Potomci odbijenih prosaca“ (2004), „Kapilarne pojave“ (2006) i „Čudna knjiga“ (2017, 2018), te dramama – „In vivo“(2004), „Kemet“(2009, 2010) i “Zemlja” (2022).

Halilović je napisao i romane – “Ep o vodi“(2012), „Ako dugo gledaš u ponor“(2016, 2017, 2021, 2022) i “Ljudi bez grobova” (2020, 2021).

Osnivač je književnog časopisa „Sent“ i web časopis „Eckermann“.

Prevođen je na engleski, njemački, španski, ruski, arapski, turski, francuski, poljski, rumunski, ukrajinski, mađarski, slovenački, letonski, albanski, makedonski, grčki, bugarski, katalonski, romski, danski, portugalski, italijanski, beloruski, jermenski, hebrejski, japanski i latinski jezik.

Halilović je zabeležio 172 narodne zagonetke koje je objavio sa Elmom Halilović u koautorskoj knjizi „Zagonetke” (2015).

Njegova djela nagradjena su Zlatnom značkom za doprinos kulturi KPZ Srbije, kao i nagradama „Branko Miljković“, „Đura Jakšić“, „Meša Selimović“, „Ahmed Vali“, „Stevan Sremac“, „Zlatno slovo“, “Grigorije Božović”, Vitalova nagrada, “Zaplanjski Orfej” i “Kočićevo pero”.