Kako su Turci pomogli obnovu Petrove crkve u Novom Pazaru (UPDATE)
List „Vreme“ od 20. maja 1940. godine je po narodnom predanju objavio tekst koji govori o obnovi Petrove crkve u 19. vijeku. „Najstariju hrišćansku zadužbinu na Balkanu obnovili Turci da bi se spasili suše koja je tri godine pustošila Sandžak“, stojalo je u naslovu teksta napisanog po narodnom predanju.
Turski paša je usljed trogodišnje suše u Sandžaku i oko Novog Pazara, a nakon što mu je jedan seljak rekao da Bog sušom kažnjava grijeno svijet što se u Petrovoj crkvi zatvara stoka, pozvao hodže i pravoslavno sveštenstvo da se mole Bogu kako bi pala kiša.
Na taj pašin poziv tadašnji pravoslavni vladika Čurla je u svoju molitvu uslovio da to može biti učinjeno samo u Petrovoj crkvi koja je do tada bila zapuštena „zbog sujevjerja ili bogobojaznosti“.
“Vladika je pristao, ali je napomenuo da za takvu star valja drugi dan Duhova (praznik, koji se u ortodoksnom hrišćanstvu slavi pedesetog dana po Vaskrsenju) očisiti Petrovu crkvu i to je odmah bilo učinjeno. Poslije molepstvija (molitve) krenula je litija oko Novog Pazara. Kada su stigli na mjesto koje se i danas zove Svojbor, odjednom je pala toliko jaka kiša da litija nije mogla dalje krenuti, već su se ljudi rasturili kućama. Sutradan, smatrajući da je molestvije (molitva) u crkvi učinilo da kiša padne paša je pozvao vladiku i sazvao gradsko vijeće i riješilo da se crkva obnovi. Stali su skupljati dobrovoljne priloge i Srbi i Turci, a za to vrijeme vladika je pozvao majstore iz Debre da crkvu obnove. Onaj dio pomoći koji su Turci obećali bio je skupljen na vrijeme, dok su Srbi potpuno iznevjerili“, stoji u ovom opisu u kojem se dodaje da zbog toga što Srbi nisu dali svoj dio vladika Čurla je bio prinuđen da proda svoj fijaker i konje kako bio podmirio majstore.
Vladika je zbog toga, navodi se u narodnom predanju, zbog toga bacio anatemu da se nikome ne rađaju muška djeca, niti ko oženi sina ili uda ćerku.
Kako bi skunuli to prokletstvo ugledni Novopazarci su otišli kod Vaseljenskog Patrijarha u Carigrad koji je pristao, ali pod uslovom da podignu novu crkvu u Novom Pazaru.
To je bilo 1867. godine, kada je počelo i zidanje nove crkve u Novom Pazaru, objavilo tada beogradsko “Vreme”.
U ovom tekstu se predočava da je Vaseljenski patrijarh izdao pismenu „rezrešnicu“, te da se taj dokument, kao povelja čuvao u Petrovoj crkvi, ali je vrijeme okupacije na zagonetan način nestao.
„Na drugi Dan duhova u njoj se, za uspomenu, kada je pala kiša, služi služba Božja. Toga dana, kako pričaju stari ljudi, kiša mora da padne“, zaključuje se u tekstu iz 1940. godine.
Najnoviji komentari