Profesor Šemsović odgovorio negatorima bosanskog jezika: Pokušaji da se fašistoidni stavovi sakriju iza nauke

-Javlja se neka bojazan da bi se sva ideologija srpstva moga urušiti ukoliko se neko drugi i drugačiji primakne da pored nje tek postoji

Demanti na tekst Lj. Begeniši  ANALIZA “NOVOSTI”: Šta se krije iza pokušaja izmene programa na univerzitetu u Novom Pazaru“ „Večernje novosti“ od 6.8.2004.

U tekstu „Šta se krije iza pokušaja izmene programa na univerzitetu u Novom Pazaru/“ objavljenom na sajtu „Večernjih novosti“, izvjesnog Lj. Begenišić izneseno je niz netačnosti, paušalnih ocjena pa do potpune blasfemije. Najprije se dâ primijetiti oskudno vladanje leksikom i jezičkim konstrukcijama, a potom i upitan novinarski profesionalizam, a koji bi podrazumijevao da autor najprije treba informirati sebe pa tek onda čitaoca. S tim u vezi, „novinar“ se morao upoznati sa strukturom i sadržajem dosadašnjeg studijskog programa Srpska književnost i jezik, pa tek potom ući u temu reakreditacije, a ne akreditacije studijskog programa.

Da se kojim slučajem ovo piskaralo informiralo o ovim pitanjima vidjelo bi da je i do sada na ovom studijskom programu bila izučavana bošnjačka književnost i da to „nauci“, na koju se sam tekst referira, nije bilo sporno. Zapravo, osnivanjem Univerziteta ovaj se studijski program zvao Srpski i bosanski jezik i književnost, ali je pri prvoj akreditaciji promijenjen u Srpska književnost i jezik unutar koga su ostali sadržaji iz oblasti bošnjačke književnosti. Budući da se radi o prvom integriranom univerzitetu u Srbiji, sasvim je prirodno da i studijski program srpskog i bosanskog jezika bude integriran u jednu cjelinu, posebno jer tržište rada zahtijeva da naš nastavnik, bez obzira da li je Bošnjak ili Srbin, poznaje normu oba jezika i historijski razvoj obje književnosti. Da  autor/“novinar“ zaista ima imalo novinarskih skrupula zasigurno bi kontaktirao i drugu stranu u sporu, a možda i samo Bošnjačko nacionalno vijeće, kao najveće predstavničko i političko tijelo Bošnjaka u Republici Srbiji. Budući da je novinarski moral ovdje zakazao, dužan sam čitaocima pojasniti izjave jedine osobe koju je novinarčić konsultirao te tako kreirao sasvim jednostranu i devijantnu sliku.

Autor teksta nigdje ne navodi da sam ja, Sead Šemsović, šef tima za akreditaciju ovoga studijskog programa, da je Dragana Novakov svojom fašistoidnom ideologijom, bahatim prijetnjama i ucjenama rastjerala sve vanjske saradnike koji su pristali da drže predmete sa sadržajem iz oblasti bosanskog jezika, da je Novakova na samim sjednicama sve to aminovala, a potom izakulisno rušila, da je Republika Srbija ratifikovala Povelju o manjinskim jezicima, da u Republici Srbiji postoji obrazovanje na manjinskim jezicima i da u tom okviru postoji i obrazovanje na bosanskom jeziku u predškolskom, osnovnoškolskom i srednjoškolskom obrazovanju, da je za ovaj sandžački kraj potreban kadar za izvođenje ove nastave, da su svi nastavnici uključeni i u obrazovanje na srpskom i u obrazovanje na bosanskom jeziku, a o čemu se autor mogao informirati da se radi o pravom novinaru.

U svojim nesuvislim, a mrzilačkim izjavama prema svemu drugom i drugačijem Dragana Novakov izjavljuje sljedeće blasfemičnosti, parafraziram radi lakše upotrebe:

1. Bosanski jezik je srpski samo se drugačije zove
2. Naučno je neutemeljeno da se dva jezika izučavaju na istom studijskom programu.
3. Kombinaciju srpski i bosanski jezik najprije treba uvesti neki od starijih i većih univerziteta u Srbiji
4. Uvođenje studijskog programa Bosanski jezik i književnost dovelo bi do gašenja programa Srpska književnost i jezik.

Lahko se da primijetiti da izjavljivačica ne traga za rješenjem, već za problemom i sasvim ga uspješno nalazi. Kuda god pogleda vidi poneki problem. Posmatranjem ovih izjava uviđamo da je prisutna nevjerovatna količina kontradiktornosti, da se čitalac na kraju zapita da li ova osoba išta zna.

Pokušavajući da fašistoidne stavove sakrije iza nauke, Novakova zapravo ne koristi lingvistički diskurs. Niti na jednom mjestu ona ne nudi naučne argumente zašto treba protjerati bosanski jezik i bošnjačku književnost. Argumenti se svode na „nema naučno utemeljenje“, ali bez elaboriranja šta to zapravo znači i u okviru koje to naučne discipline. Da li je to iz pozicije devetnaestovjekovnog statusa lingvistike ili lingvistike 21. stoljeća. Iz ovako rigidno skrojene stavove sve postaje problem, pa i prisustvo bosanskog jezika i bošnjačke književnosti, jer Novakova veli „Стога би се ово преклапање предмета могло свести више на “расклапање” и прекрајање основног, српског, етно-културногсадржаја.” U ovoj se rečenici ogleda ta “naučna utemeljenost” ultradesničarskih krugova u Srbiji koji dižu prašinu oko bosanskog jezika na Univerzitetu.

Javlja se neka bojazan da bi se sva ideologija srpstva moga urušiti ukoliko se neko drugi i drugačiji primakne da pored nje tek postoji. U realnom svijetu to je nemoguće. Ono što postoji postoji bez obzira ko je još tu prisutan, čak se bolje prepoznaje i bolje razvija uz nekog drugog i drugačijeg. Preko upoznavanja drugog bolje upoznajemo sebe. Bošnjaka u Republici Srbiji ima manje od 2% i oni samo žele ono što im po zakonima ove zemlje i pripada, bez ikakve želje da nekoga ugroze, a kamoli da izučavajući sebe mogu nečiji identitet poljuljati.

Sasvim su netačne konstatacije da ovako kombinirani kursevi“не постоје ни на једној катедри у Србији, алин и у окружењу“, jer postoje na brojim univerzitetima Bosni i Hercegovini, Rumuniji, Grčkoj i dalje, ali je važno tako lupiti neku glupost jer je efektna za prezentaciju rigidnih stavova. Blasfemičnost i neka nekonzistentnost misli ide dotle da Novakova veli: „Те проблеме не може да решава ни политика, нити било чије политичко опредељење, које је сасвим лична ствар, нити Управа Универзитета, нити средина, нити држава.“ S jedne strane ja nisam Bošnjak po političkom opredjeljenju, nego po rođenju, baš kao i bilo koji drugi Bošnjak ili Srbin, a s druge, postavlja se pitanje, pa čemu onda služe Uprava Univerziteta, sredina i Država, ako se ne trebaju miješati i riješiti problem. Da li nauka, nastava i univerziteti trebaju doživljavati modernizaciju ili ostati na nivuou 19. stoljeća? Da li to znači da stvar treba prepustiti polupismenoj novinarki i njezinoj profesorici pismenosti i ideologije? Naravno da ne.

Autor: Prof. dr Sead Šemsović, potpredsjednik Bošnjačkog nacionalnog vijeća (BN,V) i univerzitetski profesor